Hoogste

s’Avonds best wel laat en ik fiets door de binnenstad naar huis. Op straat staat een vrolijk gezelschap bij elkaar naast een paar auto’s. De activiteiten laten zich raden; etentje, bijkletsen, theater, drankje, nog een drankje en nu huiswaarts. De BOB’s zijn net zo vrolijk als de rest van het gezelschap. Onder de ruitenwissers van de auto’s zitten briefjes. Dat kan het gezelschap blijkbaar niet deren. Lachend roept een man: “ik heb de hoogste!”

Kraakt u maar!

De OV-chipkaart kan gekraakt worden. Dat wisten we al, maar de eerste kraak werd gezet door een stelletje opper-nerds, compleet met promoties in beta-studies en supercomputers. Het scheen ook met een gewone laptop te kunnen, maar ook dat deed weinig alarmbellen rinkelen. Deze week werden we opgeschrikt door een tweede kraak. Met behulp van een simpele lezer van drie tientjes en Linux kan iedereen de kaart kraken. Tijd om eens flink in paniek te raken. De PVV heeft al kamervragen gesteld over dit wanbeleid.

Wie de tekst met de kraakinstructie goed leest, komt echter tot een andere conclusie dan de PVV. De kraakinstructie is vrij onschadelijk. Ten eerste gaat hij wel over het openbreken van de gegevens op de OV-chipkaart, maar niet over het manipuleren er van. Zolang het tweede deel van de kraak niet geschreven is, is de kraak nog tamelijk onschuldig. Sterker nog, de tekst roept om op de kaart vooral niet te manipuleren. Een tweede opmerking hierbij is het feit dat de kaart gekraakt moet worden met behulp van Linux. Mijn computer draait onder Ubuntu, Linux dus, en ik ben regelmatig aan het uitleggen wat Linux is en dat ik geen wereldvreemde nerd ben. Hoewel Linux niet echt veel gebruikt wordt, zijn er meer dan genoeg mensen die prima met Liux overweg kunnen en dus in staat zijn om de OV-chipkaart te kraken.

De paniekvoetbal van de PVV is wel en niet terecht. Als ze verstandig waren geweest, hadden ze andere vragen gesteld. Het is een kwestie van tijd voordat iemand het tweede deel van de kraak, het manipuleren van de gegevens op de kaart, ontwikkelt en op internet zet. En wel een versie die je ook kunt snappen als je niet bent gepromoveerd in de informatica. Wie een beetje handig is met Linux en niet bang is voor wat crimineel gedrag, heeft dan goud in handen. Die kan tegen betaling kaarten hacken en doorverkopen, een vergelijkbare branche als de telefoons met gekraakte sim-kaarten. Misschien is het toch tijd voor OV-cipkaartmaker TransLinksystems om een andere chip te gaan gebruiken.

Verkrotting, verrotting en verval

Wat hebben het Zuid-Franse Modane en het Noord-Noorse Vardø met elkaar gemeen? Twee dingen; ik bezocht beide plaatsen redelijk recent en ze kampen allebei met een hevig teruglopend inwoneraantal. Dat eerste is niet zo heel relevant voor dit stukje, het tweede wel. Dalende inwoneraantallen, oftewel bevolkingskrimp komen door heel Europa voor en in Nederland gaan we er ook mee te maken krijgen. Leegte is zichtbaar: lege huizen, achterblijvend onderhoud, veel bordjes met ‘te koop’ (met viezige aangroeisels omdat zo’n bordje ook maar beperkte levensduur heeft). Een plek waar mensen blijkbaar niet meer willen wonen, raakt in een soort vicieuze cirkel. Bovendien wordt het er saai. De horeca trekt weg, de supermarkt sluit en de spelende kinderen verdwijnen. Jonge mensen, die iets van een leven willen maken zijn vaak de eersten die wegtrekken. In Modane waren nog een paar restaurantjes (maar alleen de pizzeria was echt open), Vardø heeft in elk geval nog een goed bezochte supermarkt. De volgende supermarkt is een slordige 80 kilometer verderop.

In Nederland zal de bevolkingsgroei pas in 2038 omslaan in krimp. Maar veel regio’ s krijgen er eerder mee te maken, met Zeeuws-Vlaanderen, Noordoost-Groningen en Zuid-Limburg voorop. Krimpbeleid was tot voor kort vooral kop-in-het-zandbeleid. We zijn niet gewend te denken in krimp. Groei was er altijd, en zal er altijd zijn. Toch? Maar het probleem is duidelijk en inmiddels wordt er krimpbeleid gemaakt. Een van de vele oplossingen is het vasthouden van jonge, bij voorkeur goed opgeleide mensen. Ga maar na, ze hebben geld dat ze (deels) in de regio uit zullen geven en ze krijgen kinderen om de school in stand te houden. De huizen in de krimpregio’ s zijn bijzonder betaalbaar, en dat er eigenlijk nauwelijks banen voor hoogopgeleiden zijn kun je opvangen met telewerken. Werk zoveel mogelijk thuis (die extra werkkamer kun je prima betalen), dat scheelt uren reistijd naar de stad.

Gelooft iemand het? Ik ben doelgroep, tenminste, deels. Ik ben jong, hoogopgeleid en ik heb werk dat ik voor een gedeelte thuis zou kunnen doen. De hypotheek voor mijn flatje zou in Nieuweschans (dat zelfs spoorverbinding heeft, toe maar) toch minstens een flinke twee-onder-een-kapwoning moeten opleveren. En ik heb ook nog een zekere waardering voor rust en ruimte, omdat ik toevallig in rust en ruimte opgroeide. Ik beninderdaad geïnteresseerd in krimpregio’ s, maar dat ligt aan mijn opleidingsachtergrond. Maar ik wil niet in een klein dorp wonen. Ik hecht aan de aanwezigheid van heel veel mensen. Ik houd van de zes supermarkten op loopafstand van mijn flat. Voor een tuin heb ik niet eens tijd, tenzij ik hem mag betegelen om er verder nooit meer naar om te kijken. En oh ja, mijn vrienden wonen allemaal in grote steden.

Krimp blijft en daar moeten we mee leren leven. Eigenlijk is het zelfs gunstig, want we leven in een druk land, in een overbevolkte wereld. Dat argument snijdt natuurlijk weinig hout zolang bevolkingskrimp vooral regiogebonden is, en deze regio’ s hier voornamelijk hinder van ondervinden op economisch en sociaal gebied. Maar laat het dan in Axel, Cadier en Termunterzijl niet zo droevig worden als in Vardø, Modane en al die andere leeglopende plaatsen die ik de afgelopen jaren zag.