Vorige week was ik op bezoek bij een Nederlandse vriendin in Manchester. Met haar extreem schattige tweeling van bijna acht maanden zaten we in de bus. De jongetjes hadden een speen in met een spinnenweb erop, want we gingen naar een Halloween Dance Party voor ‘underfives’. Ik vond het leuk om te zien hoeveel de baby’s van elkaar verschilden. Allebei waren ze nieuwsgierig naar mij, maar de een wilde me steeds aanraken en zocht contact, terwijl de ander de kat uit de boom keek. M. (ja, om met mij bevriend te zijn moet je naam bijkans wel met een M beginnen geloof ik) vertelde hoe leuk ze het moederschap vond. Een gezellig, gemoedelijk gesprekje terwijl de bus een groene yuppenwijk inreed. Op een gegeven moment hadden we het over Nederland. Voorlopig blijft ze nog wel even in Engeland, maar M. vroeg zich af of ze eventueel ook weer in Nederland zou kunnen wonen. Of het daar prettig is. Wat zouden jullie zeggen? En is het nu relevant te vermelden dat M.’s zoontjes half Koerdisch zijn, en dat haar vriend een vluchtelingenstatus heeft?
jeuk 
Vorige week volgde ik een debat over de regelgeving m.b.t. inburgering enzovoorts.
Vluchtelingenstatus of gewoon verliefd zijn op elkaar.
Eenieder moet gewoon in Nederland met zijn geliefde en lieve kinderen kunnen wonen.
Maar teveel regels belemmeren een gelukkig gezinsleven.
Bezorgde groet uit Amsterdam-ZuidOost.
Ik zou denk ik zeggen dat ondanks alle nare ontwikkelingen Nederland nog best een fijn land om te wonen is. Maar het met die vluchtelingenstatus nog flink lastig kan worden.
Het grootste deel van de Nederlanders stemt niet op Wilders. Dat scheelt.
Zal ik maar zeggen dat dit ook herkenbaar is? Als Nederlandse moeder in de VS?
En dan zijn ze niet eens half-Koerdisch en heeft mijn man geen vluchtelingenstatus.
If she wants to fight for her rights she should come.
If not, I would understand her doubts.
Is trouwen misschien een optie? Dan krijgt haar vriend een permanente verblijfsvergunning als ik het niet mis heb.
Praktische oplossing voor een principieel probleem, maar het is misschien het beste wat ze kan doen als ze onzeker is over haar mans toekomst.